زندگی

ندگی خیلی برام سخت شده ، حس میکنم از درون متلاشی شدم، دیگه توان ادامه ندارم...

آخر کار

آخرش یه روزی از حجم اینهمه دردی که تو سینه ام هست سکته می کنم و میمیرم

از حجم حرف هایی گه نتونستم بگم

از ایمکه اینهمه خودمو زدم به نفهمی و گذشتم اما دلم خون شد

از ناراحتی هایی که نتونستم حرفی برنم و فقط ریختم تو خودم و خودمو نابود کردم

از آدم هایی که رنجوندنم و من همیشه فکر میکنم که من چقدر مزخرف بودم که کسی منو نخواست و دوستم نداشت ؟

مگه من چ کرده بودم؟؟؟