تولدم

تو چند ساله گذشته اولین سالیه که آرزوی تولدم مرگ نیست! نه اینکه نگاهم عوض شده باشه و امید زندگی باشه نه، فقط دلم به حال پدر و مادرم سوخته خیلی سختی کشیدن دلشون یکم آرامش می خواد......

تولدم مبارک پدر و مادرم که با همه بدیام براشون عزیزم....

سؤال؟

شده دوبار عاشق یک نفر بشید؟؟؟

میشه آدم یه نفر رو تا حد مرگ دوست داشته باشه؟ حتی اگر دوست داشته نشه؟؟؟!

حس تغییر

حس می کنم در حال گذر از این مرحله و ورود به مرحله جدیدی از زندگی هستم... ان شاالله که توهم نباشه :)

به موی سپیدم...

هیچ وقت فکر نمیکردم سفید شدن موهام اینقد مهم باشه برام

تجربیات هفت ونیم ماه گذشته من

فهمیدم آدم های خیلی خیلی می تونن سنگ دل باشن و این سختی و سنگ دلی نهایتی نداره اصلا...

فهمیدم که ما آدم ها، شیعه ها محبین امام حسین علیه السلام فقط بلدیم خوب سینه بزنیم و گریه کنیم برای امام حسین علیه السلام اما برای همون ارباب بلد نیستیم و نمی تونیم حتی قدمی برداریم یا ذره ای از خودمون و امیال نفسانی مون کوتاه بیاییم...

فهمیدم که برای صبر آدم ها هم حدی نیست و خدا در اتفاقات مختلف و در آزمون و خطاها ظرفیت ها و استعدادهای هر شخصی رو بهش نشون میده و متذکر می شه

فهمیدم که آدم برای عزیزانش برای افراد مهم زندگیش می تونه از همه چیزش بگذره حتی غرور، حتی آبرو، حتی ایمان ... پس مراقب باشیم کی و چی رو دوست داریم گاهی باید دوست داشتنی هامون رو عوض کنیم. خداوند تو آیه 28 سوره فرقان می فرماید برخی ها در قیامت آرزو می کنند:  

یَا وَیْلَتَىٰ لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا کاش فلانی رو دوست و رفیق خودم نمی گرفتم

فهمیدم در این دنیا با این امکانات کم با اتفاقات قابل جبرانش وقتی کسی از خطای تو نمیگذره در قیامت که دیگه جبرانی برای چیزی نیست و همه پی توشه هستند و نیازمند چطور ممکنه کسی از تو بگذره؟

فهمیدم که کل دنیا هم به کمک بیان وقتی خدای بالا سر نخواد اتفاقی نمی افته و احدی نمی تونه کاری برات کنه و اگر خدا بخواد از جایی که فکرشم نمیکنی کارت درست می شه...پس فهمیدم که همیشه فقط باید دست به دامن خدا بود و بس

فهمیدم آدم ها به چیزهایی که خودشون میگن هم خیلی باوری ندارن، شاید بلد باشن خوب حرف بزنن ولی بلد نیستن عمل کنند...

فهمیدم سختی های زندگی زیاد هستند و ما بازیگران این صحنه زندگی خیلی مهمه که چطور بتونی نقشت رو ایفا کنی